Burnout Revenge (review)
Alles wat op de openbare weg verboden is behoort in Burnout Revenge tot de mogelijkheden: scheuren, spookrijden, rivalen de weg af rammen. Kortom.... leef je uit!
Dit spel is beschikbaar voor de Playstation2 en Xbox Live
Burnout: Revenge is alweer het 4e deel in de succesvolle Burnout reeks. Men is verder gegaan op de in deel 3 ingeslagen weg, waar de nadruk vooral kwam te liggen op het uitschakelen van rivalen. Dit gebeurt door ze van de weg te drukken of tegen verkeer en andere obstakels aan te rammen (de zogeheten Takedowns). Wel is de gehele look en feel van deze game een stuk agressiever en duisterder dan de vorige delen.
De gameplay is vrij simpel gehouden, dat wil zeggen, je hoeft je als speler geen zorgen te maken over precies bochtenwerk of de perfecte auto- afstelling. Nee, in deze game draait het om driften, spookrijden, rivalen rammen en ander slecht weggedrag om je boostmeter aan te vullen. De kunst hierbij is wel om het tegemoetkomende en zware verkeer te ontwijken.
Dit klinkt op zich nog vrij simpel allemaal, maar aangezien deze game zich met snelheden van rond de 300 km/u afspeelt is dit niet zo makkelijk als het lijkt. Vooral als je net begint ben je al ergens tegenaan geklapt voor je het doorhebt.
De game
De hoofdmode van Burnout: Revenge is de Wereldtournee, waarmee je nieuwe circuits en auto's kunt vrijspelen voor de de splitscreen en online multiplayermodes. Overigens is de multiplayer splitscreen zeer strak; er is geen sprake van snelheidsverlies en er zijn flink wat voertuigen op de weg.
Goed, terug naar de wereldtournee, hier draait het om het presteren op verschillende onderdelen om zo je ranking te verbeteren. Je ranking begint in klasse 1 (onschadelijk), maar door overwinningen dien je jezelf op te werken tot de Burnout- elite. Hieronder volgt een korte beschrijving van de verschillende onderdelen in de Wereldtournee.
- Race: strijd tegen 5 rivalen om de eerste plaats
- Crashbreker race: (in de hogere klassen) Met een crashbreker kun je na je crash je auto laten exploderen om zo rivalen uit te schakelen.
- Wegmisbruik: een vastgesteld aantal Takedowns op rivalen binnen de tijd
- Crashbreker wegmisbruik: idem als voorgaande maar dan met crashbreker
- Afvaller en Crashbreker afvaller: de klok telt af naar 0; de coureur op de laatste plaats valt af. Langst overblijvende wint
- Tekeer in 't verkeer: ram zoveel mogelijk personenvoertuigen binnen de tijd
- Turboronde: scheur door het verkeer en finish binnen een vastgestelde tijd
- Proefrit: mogelijkheid om een nieuwe auto uit te proberen.
- Crash onderdelen: bij deze onderdelen start je met je auto op een bepaald punt en spring je via schansen op snelwegen en kruispunten om zoveel mogelijk schade te veroorzaken. Ook in multiplayer te spelen
Vergelijking met Burnout 3
In vergelijking met het vorige deel zijn vooral de circuits een stuk uitdagender en gevarieerder. Dit heeft niet alleen met de uiterlijke vormgeving (in Revenge zitten meer zandweggetjes e.d., en verschillen de omgevingen qua thema's meer van elkaar dan bij Burnout 3), maar ligt vooral aan de sprongmogelijkheden en sluiproutes die de vorige delen niet kennen. Dit is een enorme verbetering want je kent de circuits zo veel minder snel uit je hoofd, en dat houdt de game langer uitdagend.
Een andere verbetering t.o.v. het vorige deel is het feit dat de uitdagingen (bijv. bepaald aantal takedowns in een race) beter geïntegreerd zijn in de game, en zo a.h.w. meegroeien met het niveau van de gamer.
De crash onderdelen zijn in deze game ook behoorlijk uitgebreid. Zo dien je nu rekening te houden met je start, met de windsnelheid en -richting, kracht van de crashbreker en het gewicht van je auto.
Nieuw in deze game zijn de “Revenge Takedown” en de “Verticale Takedown”. Wanneer iemand je van de weg ramt wordt dit je specifieke rivaal, en schakel jij deze uit dan scoor je een Revenge Takedown. De Verticale Takedown vond ik echter een stuk vetter; je kunt nu dus rivalen uitschakelen door op hun dak te springen.
Ook nieuw is het feit dat je nu personenverkeer kan gebruiken voor je Takedowns. Licht personenverkeer dat in dezelfde richting rijdt, kun je “checken” en zo tegen je rivalen aanrammen. De kant waar je de auto raakt bepaalt welke kant deze op schiet. Dit is zeker een verdieping van de gameplay, al lijkt de weg af en toe wel een enorme sjoelbaan.
Graphics & Geluid
De graphics zien er fantastisch uit. De auto's en de steden zijn realistisch vormgegeven met oog voor detail. Zo ziet de Amerikaanse industriestad er grauw uit met rondwaaiende kranten en rokende putten, is het zicht in het Europese berggebied soms slecht door de zon die op de weg schijnt en kennen de Aziatische circuits veel tunnels en lichtreclames.
Het geluid van de game ondersteunt de gameplay zeer goed. Het is echt enorm vet om jezelf met een noodgang langs het andere verkeer te horen scheuren. Ook de geluiden van de crashes klinken zeer realistisch, compleet met rinkelend glas en enorme explosies. Een mooi detail is ook dat de geluiden anders klinken in de slowmotion, die je vaak voor je crashbreker zult gebruiken.
Burnout: Revenge kent ook een prima soundtrack. Meer dan 40 tracks van o.a. Junkie XL, Pennywise en MxPx.
Kritiekpunten
Toch is er niet alleen maar lof voor dit spel.
Ik vond het spel namelijk behoorlijk aan de makkelijke kant, de tegenstand van de computer mocht van mij toch wel wat zwaarder.
Qua singleplayer kent dit spel dan ook niet zo'n heel lange levensduur. Ik schat dat het zo'n 30- 35 uur duurt voor je 'm helemaal uitgespeeld hebt, en dat vind ik wat aan de weinige kant.
In multiplayer blijft het spel zeker langer boeien, dankzij de zeer vette circuits.
Burnout: Revenge kent verder een behoorlijk vreemde bug, die op bepaalde momenten zeer irritant kan zijn. Soms val je namelijk door de grond heen. Op gegeven moment word je weer op de baan gezet, maar je verliest er wel wat tijd mee. Gelukkig komt dit probleem niet al te vaak voor.
Wat ik ook wat jammer vond, is dat er behalve de f1 wagens, geen coureurs zichtbaar zijn in de auto's.
Conclusie
Burnout: Revenge is actie, actie en nog eens actie. Een zeer snelle, intense racegame met prachtige circuits en een strakke gameplay. Helaas is alleen de single playermode wat aan de korte kant, vandaar dat het cijfer voor de replay waarde op een 6 uitgekomen is. De multiplayer heeft zeker een langere levensduur, vooral als je een gelijkwaardige tegenstander hebt.
Pluspunten
Minpunt
- De vrij korte duur van de single playermode
Beoordeling
Graphics: 9,5
Gameplay: 8
Geluid: 9
Replay: 6
Totaal: 8
Review door
Stephan van Beek