Ruimte in een nieuwbouwhuis
Een nieuwbouwhuis is als een betonnen doos. Er zit geen leven in, geen eigenheid. Mensen proberen dat op te vangen door een nieuw huis aan te kleden met veel spullen. Voor je het weet zit je betonnen doos helemaal vol.
Een nieuwbouwhuis is makkelijk verbouwen maar vaak moeilijk ontwerpen, het heeft namelijk meestal niets van zichzelf. De indeling ligt veelal vast vanwege betonnen vloeren waarin je geen leiding kunt verplaatsen. Daarom ben je als ontwerper min of meer genoodzaakt je aan de indeling te houden. En alles in zo'n huis is woningbouwstandaard: de trappen, de deuren, de bovenlichten. Je moet een nieuwe woning eigenheid zien mee te geven. Om te voorkomen dat het huis heel snel vol raakt, probeer je met zo min mogelijk ideeën zo groot/ helder mogelijk uit te beelden. Hierdoor lijkt het ontwerp de ruimte te dicteren en niet andersom. In Hoorn verbouwen we dit keer zo'n betonnen doos. Raymond en Suzan zijn al ruim twaalf jaar samen en wilden eerst huren en na hun studietijd een huis kopen. Ondertussen wonen ze al tien jaar in het huurhuis, dus is het tijd voor een koophuis. Om eenheid in de nieuwe woning te creëren hebben ze de hulp van architect Jiri Evenhuis ingeroepen. Samen bepalen zij de inrichting van het huis, maar het moet vooral een plek worden om heerlijk te kunnen relaxen na een dag hard werken.
Plannen Jiri wilde in de zolder één ruimte houden, maar omdat er een afscheiding nodig was voor kastruimte, boiler en wasmachine kon dat niet. Om de zolder toch één ruimte te laten lijken, lopen de muren niet tot het plafond door. Zo blijft het gevoelsmatig één hoge ruimte, maar kijk je niet tegen schoenen en kleren aan en heb je ook nog het grandioze gevoel van een walk-in closet.
|